Kailan?
Ilang taon na rin
noong tiningnan ko ang buhay ko?
Ilang taon na rin
noong gusto ko nang sumuko?
Ilang taon na rin
noong ako’y napariwara?
Ilan taon na rin
noong panahon na gusto ko nang mawala?
Ilang beses ko ba
kailangang bumangon?
Ilang beses ko din
binilang kasama na ang ngayon
Ilang ulit ko na din
pinagplanuhan ang bukas
Ilang beses? Tila
wala na nga yatang wakas
Ilang beses na akong
tinulungan
Ilang paghihirap na
din ang aking pinagdaanan
Ilang araw pa ba ang
aking bibilangin?
Ilan? Dahil sawang-sawa
na ako na langhapin ang ganitong hangin
“Kailan” ang salita na ayaw ko nang bigkasin
Kailan? kay hirap nga
namang hintayin
Kailan? Kailan pa ba
ko makakatulong sa kanila?
Kailan? Sana sa
susunod na araw, masasabi ko na
Kailan ko ba
kailangang magtagal sa ganitong buhay?
Kailan ko maaamin na
ang buhay ko ay sadyang may sariling kulay?
Kailan ko matatanggap
na hanggang dito lamang ako?
Kailan ko pa kaya
kayang ngumiti sa harap ng tao?
Kailan ko pa ba kayang
hintayin?
Hintayin ang
oportunidad na para lamang sa akin
Sa aking pagsisikap,
sana lang ay mayroon pa akong makita pa
Makitang liwanag patungo
sa buhay na masaya
